Een regenachtig somber dagje vandaag, maar niet op kunstgrasveld 3, want de strijdlust druipte er af. Er was geen sprake van kellerie plee (spreek uit: gallary play) maar een mannenstrijd, die door de scheids goed aangevoeld werd. De body-checks, zonder lijfelijk geweld, waren niet van de lucht en er werd voor elke m2 gevochten; overigens: door beide teams en zeker de eerste helft. Want Meerburg met een kordate, flinke vrouwelijke kracht in de gelederen, was niet voor de poes. Onze Thijs ging vaak voorop in de strijd, terwijl wij weer een goalie in Jari ontdekten, die ook eens door Danny Blind, onze bondscoach beoordeeld zou moeten worden, maar goed dat komt dan nog wel.

Tom op de 10 hield goed overzicht en Otman speelde druistig zonder enige angst voor de tegenstander. Matthijs zorgde voor oorlog in de 16. Ondertussen hield onze prima verdediging de lieden uit Zoeterwoude goed in bedwang, Tycho de Klever had zijn snelle tegenstander goed in de greep.
Boet onderschepte menige aanval van Meerburg. Dante deed veel meer dan zijn haar keurig in de plooi houden. En Zeb en Niels waren niet te remmen.
Eigenlijk begon de strijd meteen al met een ongevaarlijk cornervlaggenincident, dat de scheids niet kon gedogen. Bij een flinke bries kregen de vlaggen niet voldoende houvast aan de grond.

De eenzame coach Quint, die ook nog de functies van grensrechter en teamarts moest vervullen, had zijn handen vol aan dit karwei, maar was uitermate positief over het verloop van de pot. Hij was overtuigd van winst voor de FC en voorspelde een uitslag, die zelfs door de meest enthousiaste supporters naar Utopia moest worden verwezen. Want ze waren er weer….die trouwe supporters, die niet voor niets vaak “de 12e speler” van een team worden genoemd.

Het spel wervelde heen en weer en zo werd de eerste helft afgesloten met een slap rollertje van Tom in handen van de keeper, dus brilstand.
Na rust –met de wind mee- werd uit een ander vaatje getapt….een donderpreek van de coach? De tweede helft was een kwartier oud toen Thijs met grote snelheid een rush naar het vijandelijke doel liet zien. Een onverwachte passant riep tegen Tom, dat hij zich moest vervoegen bij de tweede paal en warempel: dat deed-ie met als gevolg dat Thijs een juweel van een voorzet aan hem gaf, die feilloos werd ingetikt; een verlossende voorsprong. En vervolgens prachtig doorzetten van Matthijs met een juweel van een doelpunt. Meerburg raakte een beetje moedeloos en de combinaties bij de FC werden talrijker en beter, waardoor Tom ook kon doorzetten en de 3-0 voor zijn rekening nam. Zelfs Wouter, die –samen met Jeroen- zo voortreffelijk als verdediger excelleert, mocht als gelegenheidsspits nu opdraven, doch het lukte hem net niet om nog een aandeel in de score op te eisen.

Een leuke pot, met –zeker in de tweede helft- aantrekkelijk voetbal door een enthousiast, homogeen team, waarvan de boys elkaar wat gunnen. Een hoge plaats in de competitie zit er echt wel in, de eerste plaats is –met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid- niet meer bereikbaar.
De afwezigen hadden ongelijk!

Opa Leo