Rond klokslag kwart voor negen verzamelde de meeste talenten van de JO13-1 zich wederom op sportpark Markveld. Deze zaterdag werd er vriendschappelijk gespeeld tegen de leeftijdsgenoten van VEP uit Woerden. Het was zeg maar, de return van de vorige week afgelaste competitiewedstrijd. Laat in de afgelopen week was de leider, met behulp van zijn zoon, er in geslaagd om deze wedstrijd te kunnen laten spelen. De avond voor de wedstrijd werd er door de vader van de kleinste spits het nodige rond gebeld. Dit omdat de site van de club vermeldde dat alle natuurgraswedstrijden(zes keer letterwaarde) eruit lagen. Ook de huisfotografe van de talenten appte de leiding, op welk veld er gespeeld zou gaan worden. Na een ,voor haar wel erg snelle, reactie van de leider was duidelijk dat de talenten zaterdag op veld drie zouden aantreden. Hierna kreeg de vlagger vrij snel nog een opmerking in de trant van, “trilt lekker hé”, terug op zijn mobiel. De opmerking terug; “dat doen toch alleen vrouwentelefoons”, werd genegeerd, maar iedereen werd wel slaap lekker toe gewenst. Tien voor negen kwam de trainer op veld drie, bij de JO8-1, aan de leider vragen of hij iets van Daan en Colin had vernomen. Deze waren er namelijk nog niet. Later bleek dat Colin nog aan het drogen was na het (te) waterfietsen van de vrijdagmiddag. Daan was daarentegen hedenmorgen trillend naast zijn fiets waargenomen. Vanwege de gladheid op oudewaterse wegen, was hij met de fiets onderuitgegaan. Dit leverde de twee eigenlijk een wissel op. Eerst genoemde had geluk de keeper te zijn en mocht dus wel starten.

Na de vorige keer de bestuurskamer, werd nu in kleedkamer zes de wedstrijdbespreking gehouden. Nadat de tactische uitleg van de coach was uitgesproken, kon er door iedereen omgekleed worden en op veld drie aan de warming up begonnen worden.

Met trillende en tintelende lichamen namen enkele moeders plaats op de bank naast Daan, Sem de B en Zegert. Omdat de wedstrijden van de JO8-1 en de JO11-5 iets uitliepen, kon de enthousiaste scheidsrechter Boreel de wedstrijd met iets vertraging laten beginnen. Al in de tweede minuut was er een diepe bal van de bezoekers. Laatste man Sem M dacht de bal weg te schieten, maar trof het been van de Woerdense spits. Deze kon vanaf de zestien alleen op Colin af. Hij gaf de keeper geen schijn van kans en schoof de bal beheerst in de hoek. De talenten rechtte de koude rug en gingen er tegen aan. De fel strijdende centrale verdediger Diederik, kwam hierbij twee keer hard in aanraking met de spits en moest zich al snel door Sem de B laten vervangen. De jonge middenvelders streden voor wat ze waard waren en kleunde er vooral goed in. Moos had op rechts niet de slankste en snelste tegenstander en kon er regelmatig langs. Het was echter de laatste man die voor het eerste grote gevaar zorgde. Halverwege de eerste helft, tijdens een winterse bui, stoomde hij op. Hij passeerde een paar middenvelders en loste een schot. Deze was goed gericht en met een aardige snelheid. De Woerdense keeper zweefde naar de linker bovenhoek en kreeg slechts een paar vingers achter de bal. Dit was niet genoeg en met dit prachtige doelpunt bracht de aanvoerder de stand weer op gelijke hoogte. Hiermee bracht hij ook weer wat kleur op zijn gezicht en maakte zo zijn eerder gemaakte fout weer goed. Het beste spel was van de geelbuiken. Net voor rust was er nog een gevaarlijk schot van Max. Hij kon de bal echter niet laag genoeg houden en zag de het leder net over gaan. In de loop naar de kleedkamer liet scheidsrechter Boreel ,met een trillende lip, de leider nog even cynisch weten dat hij genoot van het winterse weer.

Terwijl de limonade werd opgedronken, ging Finn weer rond met de koekjes. Ook was de analyse van de eerste helft te horen. Er werd weer goed gespeeld, maar in de afwerking kon het wederom beter. Van de kansen moesten er wel een paar gescoord worden, viel er uit de mond van de trainer te vernemen. Nadat de puntjes weer op de ï gezet waren, is Aldo met de gebruikelijke doping langs gegaan. Hierna kon er aan de tweede helft begonnen worden.

Al na vier minuten viel de eerste kans voor talenten te bewonderen. Daan zette met een actie de aanvallende middenvelder in een kansrijke positie. Zegert zag zijn inzet echter door de keeper met zijn benen gekeerd worden. Finn D schoot de rebound te zacht in en deze was door de doelman op te rapen. De talenten hadden de beginfase het betere van het spel. Na veertien minuten was er echter wel een counter van VEP die de tweede tegentreffer op het scorebord bracht. Bij een bal over voorwaarts van de tegenstanders , stond de linksvoor niet buitenspel. De voorzet die volgde werd vakkundig achter Colin getikt. Dit was geheel tegen de verhouding in, maar wel een feit. Luttele tellen na de aftrap was er een combinatie van Zegert en Finn D. Laatstgenoemde stak de bal binnendoor op de lange spits. Hij mikte net over. Iets wat hij 4 minuten later herhaalde. Er waren in de tweede helft verscheidene blessures bij de spelers uit het voormalige Wyrda. De in het winter zonnetje opgefleurde, plaatsvervangende wethouder, liet weten de tijd stil te zetten en aan het eind bij te tellen. De trainer dacht ondertussen hard op dat er na afloop alweer het zelfde verhaaltje vertellen moest worden als de weken ervoor. Overwicht op het veld, niet de kansen gescoord en verloren. Tien minuten voor tijd werd er door de leiding iets meer risico genomen. Aangezien de tegenstander nog geen één corner had weten te bemachtigen en de talenten geen doeltrap hadden hoeven nemen, ging er achterin één op één gepeeld worden. Giovanni kwam er in en werd naast Daan in de spits gezet. In de drieënzestigste minuut was er een voorzet van Moos die Daan bereikte. Hij was voor zijn directe tegenstander gekomen en schoot de bal op doel. In eerste instantie werd hij door de keeper gestopt, maar de lange spits schoot het wit-blauwe leder in tweede instantie het vijandelijke doel in. De talenten roken bloed en een minuut later lag de winnende op de voet van Zegert. Zijn schot kwam helaas in het zijnet en zo eindigde deze wedstrijd onbeslist. Dit was de laatste kans op een verdiende overwinning. Na vijfenzestig minuten was het volgens uitstekend leidende scheidsrechter Ignace genoeg geweest en hij floot de wedstrijd af.

In de veldbespreking na afloop vielen de opgeluchte gezichten op. De trainer sprak over goede en slechte momenten. Er was wel goed gestreden en dat geeft hoop. Na afloop van de wedstrijd werd de leiding in de kleedkamer door Finn van Dam nog getrakteerd op een kerstster met heerlijke chocolade bonbons, welke zorgen voor een trillende emotie in de trainersmonden. Voorlopig worden er geen wedstrijden gespeeld en kan er worden uitgekeken naar een nieuwe voorjaarscompetitie. Als de opkomst en strijd blijft zoals de laatste weken, heeft de leiding goede hoop dat dit positief en goed voetbal op kan leveren. Namens de hele leiding wensen we iedereen prettige feestdagen en een goed en sportief 2018.