Hoe vaak lees je het niet in kranten en tijdschriften over sportverenigingen die
in een goede teamgeest in uitstekende samenwerking tot verbluffende
resultaten komen. Denk bijvoorbeeld aan Ajax! Zo’n team hebben wij in de
gelederen van FCO. Ze gunnen elkaar wat, maken foutjes die met humor
worden opgevangen, steunen elkaar en zijn respectvol en ze hebben de
ambitie om kampioen te worden.
Een maand geleden hoorden we al dat ARC (met nota bene 99 teams in de
strijd) een ware Angstgegner zou zijn met technisch vaardige spelers. Ze
hadden nog niets verloren, maar wel 2 potjes meer gespeeld dan FCO,
waardoor cijfermatige vergelijkingen waardeloos waren.
We zagen allemaal erg uit naar de strijd, die al in de vroege morgen zou
moeten starten, ook voor de scheids was het wat te vroeg.
Boet dacht dat hij het wel op zijn sloffen zou kunnen en dat mocht niet van
Leon (Waar was Quint eigenlijk of is die nog aan het scouten in de VS?), dus
gaf Leon aan zijn evenknie opdracht om de schoenen te gaan halen…daar
zou toch een boet-e op moeten staan!
Nu de echte strijd¸die aanvankelijk begon met aftasten….snelle technisch
goede tegenstanders, daar moesten onze mannen ffff aan wennen. In het
begin dreigde het van onze kant alleen counters te worden, die overigens
niet ongevaarlijk waren door de enorme vaart die Matthijs in de arena
bracht. Het leidde tot twee overrijpe kansen, liever gezegd inleggertjes,
van Bertram, die zijn hoofd wel onder het gras wilde duwen. Maar ja, dat
gebeurt bij de profs ook wel eens. Het betekende wel dat er voor ons
kansen waren. En ja hoor….na ½ uur maakte Bertram –enigszins tegen de
verhoudingen op het veld- alles weer goed…..0-1. Stan stond zijn
mannetje, terwijl onze defensie met Boet, klever Tycho en Jeroen een
onneembare veste had opgebouwd.

Na de rust gebeurde er bijzondere dingen: Finn plaatste ballen alsof hij al
5 jaar met dit team meespeelt, Zeb nam de hele ploeg mee naar voren en
Dante kreeg plotseling fantastische opwellingen, welke leidden tot de 0-2.
Vervolgens kon goaltjesdief Tom uit de rebound scoren (0-3) en scoorde
Dante weer na een prachtige combi met Tom en Matthijs (0-4). Daarna
kreeg Bertram weer een mooie kans om die mooi te verzilveren (0-5).
Het hield maar niet op. Matthijs drukte nog eens flink door, de defensie
van ARC deed al geen moeite meer, het werd 0-6 en ARC gaf nog een
buitenspeldoelpunt kado. De VAR was afwezig. Een prachtig slot met een
7-klapper tegen een vooraf gevreesde tegenstander met goede vaardige
spelers maar die teamgeest en vechtlust niet konden inzetten.
Het was een genot hoe ons team samenwerkte en ARC radeloos maakte.
Nog een paar potjes, geen gekke dingen doen en blijven samenspelen is
het motto! Jammer, net als bij Ajax (klinkt wat arrogant), dat het team nog
niet een jaartje bij elkaar kan blijven, want het klikt!

Opa Leo