Al vroeg in het seizoen werd wederom het idee geopperd om een mooi internationaal toernooi te bezoeken met de talenten. Aangezien de leiding van de JO13-1 en de JO15-1 nogal drukke agenda’s hebben, werd er naar veel gepuzzel de data van het hemelvaart weekend gekozen. Samen met de JO13-1 zou de reis wederom naar het mooie Poperingen gaan in het zuiden van België. De begroting werd gelijk opgemaakt en daarna plannen om geld op te halen. Naast de eerder succesvolle blinde poule werd bingokoning van Halteren weer aangekeken en zouden ze Hamburgers gaan verkopen. Als er weer een grote prijs komt, dan draai ik mijn ballen er wel weer doorheen, aldus de hoofdtrainer van de JO13-1. Dit leek moeilijker dan vorig jaar en dus werd er op de laatste Super-Saturday maar een verloting van gemaakt. Zo werd er, mede ook door de club, extra financiën binnengehaald om er mooie dagen van te maken.

Hemelvaartsdag om klokslag half 3 werd er verzameld op de parkeerplaats bij sportpark Markveld. Nadat alle overige tassen in de door Ruud geregelde bagagebus (Jaap nogmaals dank) waren gepropt, kon de reis beginnen. Dit zou op voorhand een lange reis zijn, want Poperinge ligt tegen de Franse grens aan. De reis liep niet voor iedereen voorspoedig, want al bij Antwerpen moest Olaf zijn vader de automobiel aan de kant zetten. Met de mededeling van; de ANWB is gebeld, tufte de rest door naar het zuiden. Toen werd het de leider van de JO15 ook duidelijk hoe het zat. Al bij vertrek merkte hij op dat er een aantal beschikbare zetels in de naar Poperinge rijdende auto’s nog onbezet waren. Al anderhalf uur was hij tijdens de reis aan het puzzelen hoe er zeven personen en bagage in de station auto van de familie van Rossum zouden passen. Heb ik dan niet goed geteld? Heeft Aldo mij verkeerd ingelicht? Als er spelers op de parkeerplaats zijn achtergebleven, dan zou er toch wel gebeld worden? Het antwoord was veel simpeler want ook Roswitha, moeder van Max, scheen in de auto op pad te zijn richting Poperinge en vandaar de ruime plekken in de diverse auto’s. Voor de andere rijders liep de reis wel voorspoedige en kon er rond half zes worden aangemeld. We mochten weer in dezelfde sporthal slapen, op ook precies dezelfde plek. De buren van vorig jaar hadden het dit jaar voor gezien gehouden, waardoor nu de halve sportzaal in bezit kon worden genomen. Terwijl iedereen een plekje zocht, meldde Aldo dat ie weer in de auto zou stappen om nog effe naar Antwerpen op en neer te tuffen. De auto van de familie van Rossum was wegens een defecte dynamo niet meer in staat om verder te rijden en moest worden weggesleept. Nu kwam de extra auto ook weer goed uit. Roswitha snelde voor Aldo uit om Erwin mee terug naar Oudewater te nemen. Na wat voetbalspelletjes werd er rond half acht de voettocht naar het avondeten aangevangen. Djardo mocht, na zijn getomtom van vorig jaar, de weg deze keer niet meer wijzen. De meeste talenten daartegen wisten feilloos nog de feestzaal bij het hotel in het dorp te vinden. De hamburger en aardappelkrieltjes werden door de meeste goed ontvangen. Dit allemaal bijgestaan door een luide serenade van het mooie sinterklaas kapoentje van de kleine Middelman. Iets voor negenen waren we weer terug op het complex en kon er weer, hoe kan het ook anders, wat gevoetbald worden. Met door Lars meegenomen doeltjes werden er diverse partijen gespeeld, in de andere hoek werd in een rondje de bal hooggehouden en een luchtbed werd als net neergezet tussen twee koelboxen. Na een paar opmerkingen aan de talenten die hun debuut maakte op internationaal toernooi in de trend van : Hé, …..  jij bent zeker nieuw hier, maar hard schieten doen we hier niet, kon de leiding veilig aan de koffie gaan. Niet veel later kwam Aldo voor de tweede keer op het complex aan. Nadat ook hij van koffie was voorzien kwam de jongere versie van de van Kuijltjes vragen of iedereen ging douchen. Na het voor hem onzinnige antwoord van Jeffrey, ging hij navraag doen bij zijn eigen coach. Ook die schoot in de lach en hierdoor had Finn wel door dat er van een doucheschema geen sprake was. Na wederom wat gevoetbal moest het inmiddels traditionele kussenopschudgevecht uitgesteld worden naar de volgende avond. Om tien voor half twaalf ging namelijk plots het licht uit. De poperingse kenau was niet te vermurwen en het licht bleef uit. Iedereen zocht in het donker naar zijn matras en slaapzak en een aantal pakte toch de kussens. Gio’s kussen moest in het donker het onderspit delven en deze werd dan ook genadeloos geslacht. Helaas lagen wel al de mooie puijkveren verspreid door de halve sporthal. Nu hoopte de leiding dat het stil zou worden. Na enkele waarschuwingen als Hé, …..  jij bent zeker nieuw hier, maar in het donker schieten doen we hier niet, sliepen de meeste gelukkig om half twee.

Klokslag zeven uur ging het licht aan, net voordat de wekker zou gaan. Als we om negen uur moeten voetballen, zullen we om half acht toch naar het ontbijt moeten gaan lopen, was de avond ervoor te horen. Nadat de rest van de leiding en de CenD-selectie zich ook hadden opgefrist, werd net over half acht de wandeling naar de ontbijtzaal aangevangen. Gelukkig liep alles lekker door en kon om half negen de voorbereiding van start gaan. Onder aanmoediging van de culinaire echtparen Vetter en Boreel en de heer Noordman, kon de eerste wedstrijd van de JO15 tegen WS  Bellegem uit België van start gaan. De 15 ging goed van start en na een minuut of 7 lag de eerste internationale treffer van de FCO in het netje. Een mooie solo actie van Thomas vanaf het middenveld ronde hij keurig af. Al snel lag ook de eerste internationale tegentreffer in het oudewaterse netje. De talenten rechtte de rug en zes minuten voor tijd werd een voor Berend bedoelde voorzet van Daan door Thomas tegen de touwen gewerkt. En zo waren de eerste 3 internationale punten een feit. Hierna was het de beurt aan de 13-1. Zij mochten het opnemen tegen het Belgische Wevelgem. Na een spannende wedstrijd werd in de nabeschouwing de analyse van de trainer en zijn vaste assistent gehoord : prima wedstrijd en een punt, er had meer in gezeten. Ondertussen werd het basiskamp opgebouwd en het voetvolleyveld in gereedheid gebracht. Om half elf mocht de 15 weer aantreden. Nu was Oranje Nassau de tegenstander. Op papier de sterkste tegenstander, want zij speelde namelijk in de competitie in de derde divisie. Terecht werd er met 2-0 verloren. Hierna konden de rollen weer omgekeerd worden en bekeken de15 de tweede wedstrijd van de 13 tegen Sparta Nijkerk. Ook hier kon de samenvatting kort en bondig gehouden worden :  prima wedstrijd en een punt, er had meer in gezeten. Toch kon dit een prima prestatie genoemd worden, aangezien zij in de derde divisie uitkomen. Hierna werd de officiële opening gehouden en de volksliederen gespeeld. Ondertussen ging de skottelbrai aan en werden de knakworsten opgewarmd. Na de lunch mocht de 15 weer aantreden voor de laatste poule wedstrijd tegen ene VEP. Al vroeg in de wedstrijd was er een sprintduel tussen Thomas en zijn directe tegenstander. Na de ferme schouderduw vielen beide spelers op de grond. Thomas viel op zijn knie, maar de woerdenaar kwam slechter terecht. Met een vermoedelijk gebroken onderarm werd hij door de in grote getale aangesneld Belgische EHBO-ers afgevoerd. Na een minuut of tien werd er verder gespeeld en ging FC Oudewater er vol op. De oudewaterse aanvoerder zette goed door en zo kon Matisse in tweede instantie zijn eerste internationale doelpunt noteren. Wederom een schouderduw bracht Thomas later in een kansrijke positie. Hij schoot, wat hij het hele jaar al goed deed, de bal tegen de netten van het vijandelijke doel. Zo werd deze wedstrijd ook gewonnen en omdat de andere poulewedstrijd in een gelijkspel eindigde, werd de 15 eerste in de poule. Op het zelfde veld mocht de 13 de derde poulewedstrijd spelen. Dit keer was het plaatselijke KFC Poperinge 13A de tegenstander. Eindelijk viel hier ook het eerste internationale doelpunt te noteren. Een fantastische pass van Moos op Finn van Dam, besloot deze op doel te schieten. Omdat de bal via Gio achter de doelman ging, claimde hij zo zijn internationale doelpunt. Echter liet de plaatselijk voetbalclub het er niet bij zitten en zette dermate druk dat er fouten bij FCO werden gemaakt. Eerst volgde de 1-1 en later scoorde Poperingen ook nog de winnende. Prima wedstrijd en geen punt, er had meer in gezeten was er wederom te horen. Na een korte pauze kon ook de laatste poulewedstrijd van de 13-1 gespeeld worden. Tegen wederom plaatselijke katholieke voetballers van Vlamertinge werd voor de verandering eens gelijk gespeeld. Ook nu kwamen de talenten op voorsprong. Door een mooie persoonlijke actie van Finn van Kuil kwam hij zelf in een goede positie en wist ook internationaal  te scoren. Ook nu maakte de tegenstander weer gelijk. Prima wedstrijd en een punt, er had meer in gezeten werd nu fluisterend gehoord. Een vierde plaats in de poule was een feit. Snel werd het kamp afgebroken en koers gezet naar Adventure Poperinge. Daar zouden wat achterstallige rekeningen vereffend worden. Met spannende blikken bij de JO13 werd het paintballen uitgelegd door de plaatselijke schietheer. Nadat het een en ander was vertaald door Ruud werden de camouflage pakken aangetrokken. Met de nodige zweetdruppels, van angst of was het echt de warmte, mocht de 13 als eerste beginnen en al snel volgde de 15. Bij de 13 bleken de teams van Aldo en Lars even sterk. Hierbij twijfelde de hoofdtrainer wel aan de twee overwinningen van zijn scheidende secondant. Bij de 15 bleek Djardo over een betere tactiek te beschijnen en won nipt van Jeffrey. Na de drie rondes konden de rekeningen vereffend worden. Het kwam goed uit dat er nog een paar honderd kogels over waren. Sem Middelman, Maarten en Gio werden in een kippenpak gehesen en mochten op twintig meter afstand van het overgebleven vuurpeloton van rechts naar links rennen. Maarten en Sem waren de snelste, iets wat Maarten vier en de kleine Middelman zes blauwe plekken op diverse ledematen opleverde. Gio was halverwege gestopt achter een schuilschot. Nadat de begeleiding van het paintballen had gekeken of er nog leven was in de kleine Puijk, kon hij nog een hele kleine sprint trekken. Bij de volgende schuilplek besloot hij dat hij maar bleef zitten. Iedereen was inmiddels omgekleed toen de begeleiding Gio maar ging vertellen dat het spel al tien minuten afgelopen was en hij echt wel uit het strijdveld mocht komen. Na het actieve uitje had niemand meer trek in de aangeboden spinazie met puree en vissticks, en werd er gegoogeld naar een plaatselijke frietkot. Nadat de eerst bezochte dicht bleek te zijn hadden we bij de tweede meer geluk. Om het enigszins overzichtelijk te houden voor de plaatselijke frietuurdirecteur werd de bestelling door vier leiders opgenomen. Na het her en der aanpassen van deze menu’s(er is geen pindasaus in België, we hebben 5 soorten croqets, broodjes zijn op, bamischijf kennen we niet en de kaassouffle wordt een kaaskippuntje) kon de directeur zijn gang gaan. De eerste bestelling klopte op een paar frikandellen na, bij de tweede waren wat patat speciaaltjes over en een patat met of drie te kort. Toen Ruud dit voor de tweede maal ging melden werd het de frietkotbaas te veel. Hij maakte zijn vrouwelijke assistentes voor alles en niets uit, maar vervolgde uiteindelijk de arbeid weer. De derde bestelling kwam na oudewaters ingrijpen goed terecht. Maar goed dat de grootste geelbuikleider toezicht hield, want anders was de tweede bestelling wederom in het vet beland. Met een nabestelling van twee friet speciaal, drie met en één frikandel speciaal, had iedereen een uurtje later toch een goed gevulde maag. Terug werd er onder leiding van de jongste van Kuijl een doucheschema gemaakt en kon er nog even gebaad worden. Om 11 uur kwam de lokale Kenau om het licht uit te doen. Zij was niet om te kopen om het licht een uurtje later uit te doen. Ook de melding van Jeffrey, mag je het morgen ook een uurtje later aandoen, had geen invloed op haar schema. In het donker werden de kussens wel opgeschud en voornamelijk was Lars als object daarvoor uitermate geschikt. Na een : Hé, …..  jij bent zeker nieuw hier, was er weinig animo om te rellen en om een uur of één was het aardig stil.

De volgende morgen was het diezelfde Kenau, die het wederom niet een uurtje later wilde laten worden. Zo was er om zeven uur weer volop  licht. De mededeling voor de 13, door de hoofdcoach, dat zij om half acht klaar moesten staan voor de mars naar het schaftlokaal werd niet door iedereen met gejuich ontvangen. Het moest wel omdat er om half 10 weer gevoetbald moest worden. De 15 mocht een half uurtje later klaar staan en rekte zich nog even uit. De klaarstaande 13 werd bij vertrek nog even verrast met de mededeling dat eerst de persoonlijke spullen diende te worden opgeruimd en in de toegekende kleedkamer moesten worden opgeslagen. Om acht uur kon samen met de 15 de anderhalve kilometer looptocht naar het ontbijt worden aangevangen en was iedereen rond negen weer terug. De 13 begon aan de voorbereiding voor hun wedstrijd om een goede eindplaats in de middenmoot te realiseren en de 15 ging de slaapzaal opruimen en kuisen. Iets over half tien was het een schone zaal en kon er bij de 13 worden aangemoedigd. In een spannende strijd tegen de sterren van het Belgische Beveren konden de talenten uiteindelijk na de penalty’s aan het langste eind trekken. Hierna werd het kamp weer opgezocht en menig voetvolleyspel gespeeld. Om elf uur mocht de 15 aantreden in de kwartfinale van het toernooi. Hoofdklasser svVerburch was de tegenstander en een spannende strijd volgde. Ook deze wedstrijd bleef doelpuntloos, Jesse met een flinke bult op het hoofd uitgevallen en moesten pingels uitsluitsel geven. Om de druk te verlichten werden de nemers verplicht om van de voren een hoek aan te geven bij de coach. Of Wessel de hoekvlag van het andere veld had gezegd, weet uw verslaggever niet. Maar dat ze de bal nu nog zoeken, kan ik u wel bevestigen. De pingels daarna waren resoluter en omdat Sem er twee stopte was de halve finale een feit. Hierna werd de finaleronde van het penaltyschieten gehouden. Drie JO13 spelers en zeven van de 15 hadden zich bij het gatschieten, de dag ervoor, gekwalificeerd. Nu moesten de eerste keepers van de plaatselijke voetbalclub gepasseerd worden. Dit was voor de 13 een te moeilijke opgaven en lukte bij de 15 vier personen. In de derde ronde bleven nog steeds vier talenten over waaronder Berend met zijn perfect uitgevoerde panenka. Een ronde verder schoot Zegert slap zijn pingel in. Vanaf de kant waren Lars en Djardo aardig nijdig daarover. Wat zij niet wisten was dat vanaf nu met het chocoladebeen geschoten moest worden. Ook thomas heeft maar één goed penaltybeen waardoor Berend en Sem v Baren bij de laatst vier zaten. Ook deze twee benutte de tweede chocobeenschot en toen waren er nog drie. Je zou er bijna een liedje van kunnen maken. In de zesde ronde viel de beslissing. Berend was de enige foutloze en mocht de mooie troffeé van de lokale sponsor in ontvangst nemen. Hierna werd het basiskamp weer opgezocht alwaar Lars samen met chef-kok Jamie Olivier Puijk al aan de hamburgers waren begonnen. De C1 mocht als eerste van dit culinaire hoogstandje genieten omdat hen een uur later de halve finale zou wachten. Geduldig wachtte de jongste talenten op het seintje dat de 15 gasten voorzien waren. Als hongerige wolven stortte ze zich op het aangeboden lekkers, terwijl de 15 aan de voorbereiding van de wedstrijd tegen wederom een hoofdklasser begon. De tegenstander was PVC uit ons naburige Vleuten. In een spannende pot waarbij de Oudewaterse jongens zeer goed partij boden, vielen wederom geen doelpunten. Weer moesten pingels uitkomst bieden. Nu moet dat, met vier spelers bij de laatste tien in het voorgaande penaltytoernooi, op voorhand geen probleem zijn, maar de spanning en het weinige slaap doet veel met de talenten. Terwijl de 13 op het naburige veld aan hun laatste wedstrijd waren begonnen, kon de spannende strijd beginnen. Van de geelbuiken werd de best ingeschoten pingel, van Lucas, juist gestopt. Dat Sem B niet alleen strafschoppen kan maken, maar ook stoppen, liet hij wederom zien. Met twee reddingen bracht hij de talenten naar de finale. De overige penalty’s zijn benut door, uiteraard koning Berend, Thomas, Matisse en Daan. De finale was een feit. Feestvierend werd er naar het veld van de JO13 gegaan om hen naar een overwinning te schreeuwen. In deze wedstrijd tegen de gastheren van KFC Poperinge B preste de talenten goed. Olaf kon een bal de juiste richting geven en noteerde ook een internationaal doelpunt achter zijn naam. Oudewater bleef door gaan met het onderdruk zetten van de tegenstander. Ondanks de fantasieopstelling viel er mooi voetbal te zien op een veel te hard veld. Een mooie pass middendoor kwam opnieuw voor de voeten van de kleine van Rossum. Zijn schot werd echter door de Belgische goalie gekeerd. Voordat hij de bal in tweede instantie klemvast kon pakken, was Finn van Dam erbij en zette de eindstand op het ontbrekende scorebord. Een mooie prestatie van de JO13 met twee overwinningen, vier gelijkspelen en slechts één verliespartij. Prima wedstrijden, maar er had toch meer in gezeten dit toernooi, werd er nog gehoord tussen het gejuich. Met allemaal vrolijke gezichten werd het basiskamp weer opgezocht. Hier werden de snel ingevlogen bananen en grote hoeveelheden water gretig opgenomen. Er werd wat gerust, met elkaar gesproken en gelachen. De meeste jongste talenten speelde nog een laatste potje voetvolley en de oudste deden het rustig aan. De leider van de 15 was druk aan het contacten met het thuisfront. Om half zeven stond namelijk de eind-BBQ gepland. Aangezien de finale pas om kwart over vijf werd gespeeld, en er nog ruim tweeënhalf uur terug moest worden gereden, kon dit wel eens krap worden. In de morgen, voorafgaand aan de kwart finale, is er door de talenten gesproken over een fantasie opstelling. Ook is er de groep gevraagd, wat de talenten zelf wilde. Er was duidelijk een bereidheid om samen het uiterste er uit te halen. De leiding sprak over de mooie groep en de intieme, warme band die de hele groep met elkaar heeft. Tegen vieren werd het kamp afgebroken en de kleedkamerinhoud vakkundig in de terugrijdende auto’s gepropt. Hierna kon de 15 aan de voorbereiding beginnen. De 13 nam alvast de medailles in ontvangst en zocht chillend een plaatsje op de tribune van het lokale stadionnetje. Het was een pittige voorbereiding en vol adrenaline werd er in de pas, achter de arbiters het veld betreden. De tweede divisionist de Baronie was de tegenstander van de vier klasses lager spelende oudewaterse talenten. Dit was de eerste helft alleen totaal niet te zien. Er werd hoog druk gezet op de tegenstander en deze wisten daar weinig raad mee. Maarten, de Tank, Ducardus vrat zijn tegenstander bijna letterlijk op en Thomas zorgde voorin voortdurend voor onrust. Een minuut voor rust kreeg de Baronie een vrije trap op twintig meter van het doel. Met grote precisie schoot de middenvelder deze in de linker bovenhoek. Een flinke domper voor de talenten, maar in de rust zette de leiding de puntjes op de spreekwoordelijk i. Met grote inzet  werd de tweede helft aangevangen. Sem M werd tactisch gewisseld na vijf minuten en Giovanni mocht zijn talent bij de grote jongens laten zien. De verdediging bestond nu uit Lukas die centraal stond en Wessel en Maarten aan de beide kanten. Corné was er in de rust al ingekomen voor Mark, die last had. Vijf minuten voor tijd kwam de met een lichte blessure kampende Jelmar erin voor Zegert. Samen met Matisse werd er zoveel mogelijk druk gezet. Ook Berend en Daan op de zijkanten preste door. De spanning op de bank was inmiddels niet te houden. Uiteindelijk floot de scheidsrechter af. Bij het samenkomen van de talenten op het veld, werd door de leiding alle talenten met complimenten overladen. Jullie beseffen het misschien nog niet, maar jullie hebben echt een wereldprestatie geleverd viel er te horen. Met zulke topploegen is dit iets waar jullie trots op mogen zijn, werd er aangevuld.

Moe, maar wel voldaan, werden de beker en medailles opgehaald. Op de parkeerplaats was er nog even facetime contact met de meiden van de onder 17 (vader van JO13 speler Mik) alvorens de terugreis werd aangevangen. Klokslag kwart voor negen werden de vermoeide talenten van de 13 door hun ouders opgevangen op de parkeerplaats van sportpark Markveld. De 15 hoorde diezelfde klok slaan op het landgoed van de families Maaijen en de Bruin. Op de uitgestelde afsluitende BBQ werd de trouwste spelers aan de trainingen, Wessel en Jesse, met een beker beloond. Berend werd door de spelers geprezen voor het meest gegroeid en Thomas werd door zijn teamgenoten gekozen tot speler van het seizoen. Vanaf de andere kant werd de leiding nog bedankt voor hun inzet. Rond twaalven werden alle spullen uitgezocht en vielen bij de meeste de ogen dicht. Moe en tevreden werden de eigen bedden opgezocht.

Namens de hele leiding wil ik iedereen bedanken voor dit leuke kamp.

Team JO13-1 en JO15-1