De vrees  voor de Woerdenaren zat er al bij voorbaat in en dat was
zeer terecht want er zaten gevaarlijke mannen bij;  vooral in hun
voorhoede. Gelukkig stond Boet weer op zijn  plek en het was een
waar genoegen om Matthijs in onze voorhoede te zien opduiken.

Na 5 minuten maakte Woerden zijn reputatie waar en onze
defensie had al het nakijken (0-1); onze kieper had hem wel kunnen
hebben, hoorde ik langs de zijlijn. vervolgens liet FCO de tanden
zien, Matthijs ging verrassend door en het werd 1-1, mogelijk
door een eigen doelpunt van Woerden. En weer na 5 minuten
benutte Matthijs weer een kans (2-1). FCO was paraat, ieder blaakte
van energie en deed er nog een schepje bovenop. Een ware storm-
loop.

Soms borrelde de energie teveel op. Er ontstond een opstootje
met handen en voeten en dat was niet bepaald een mooi
gebeuren. Gelukkig grepen de coaches snel in en het leed was
geleden. Met nog meer elan werd de strijd op sportieve wijze
voortgezet. Pluimen voor Niek, Jeroen en Tycho. Ze hielden goed
stand. En Freek en Jur stonden ook hun mannetje. Tom groeide mee
en wist vlak voor einde 1e helft de 3-1 bij Woerden te deponeren.

Na de thee werd een stormloop verwacht van Woerden; het werd
zelfs bijna 3-2 maar FCO zag het gevaar goed. Geen enkele speler
van de Fusieclub kreeg een onvoldoende. Leon bleek in zijn
nopjes en genoot zienderogen van zijn mannen.
De uitslag werd zelfs door Redouan (4-1) zeker gesteld en zelfs
de 5-1 kwam tevoorschijn door een zeer doortastende Matthijs!

Kampioenskansen zitten erin. Iets beter samenspelen en wat
minder soleren…. dat maakt het spel beter.

Opa Leo