Elke jaar laait de zgn. Zwarte Pietendiscussie weer op. Je kunt geen tv-programma aanzetten of er is wel een dispuut over deze netelige kwestie. Voor de onwetenden onder ons nog één maal de geschiedenis van de goedheiligman. Nicolaas was bisschop van de stad Myra. Dat lag toen in het Byzantijnse Rijk, het huidige Turkije. Hij is geboren rond het jaar 280 en is waarschijnlijk gestorven op 6 december 343. Zoals het normaal was voor veel christenen in die tijd, gaf hij veel geld aan arme mensen. Ongeveer 200 jaar na zijn dood werd Nicolaas heilig verklaard. Er komt dan ‘’Sint’’ voor zijn naam te staan. Maar heilig werd je natuurlijk niet zomaar. Je moest tijdens je leven een goed voorbeeld zijn geweest voor alle andere mensen en er moesten minstens twee wonderen gebeurd zijn. Maar wat nou precies een ‘wonder’ was, wist men eigenlijk ook niet echt. Het waren dingen die gebeurden en die je niet kon verklaren. Dan moest het wel werk van God zijn. Over Nicolaas werden veel bijzondere verhalen verteld. Zo kan hij als baby al in zijn badje staan en bidden tot God en had hij 3 kinderen die gedood waren weer tot leven gewekt. In het begin konden gewone mensen iemand al ‘heilig’ verklaren, maar later kon alleen de kerk zeggen wie ‘heilig’ werd verklaard. Heiligen waren belangrijk voor de mensen van vroeger. Ze geloofden dat ze je konden helpen om in de hemel te komen of je beschermen. Nicolaas was beschermheilige van de kinderen, van de zeelieden en van ongehuwde vrouwen. Omdat Sint Nicolaas beschermheilige is van de zeevaarders, hebben veel havensteden Sint Nicolaas als beschermheilige. Amsterdam bijvoorbeeld, maar ook Aberdeen, Bari, Sint-Niklaas en Kampen in Overijssel. Dat Sint Nicolaas de beschermheilige is van de ongehuwde vrouwen, komt door het verhaal van de koopman en zijn ongehuwde dochters. Er was eens een koopman, die eerst erg rijk geweest was, maar door allerlei tegenslagen nu arm was. Hij had drie dochters die de leeftijd hadden om te trouwen. In die tijd nam een bruid een bruidsschat mee. Dat betekende dat ze geld of bezit gaf aan de bruidegom en zijn familie. Dat geld kreeg de dochter van haar vader. De arme koopman had echter helemaal geen geld meer en kon op deze manier zijn dochters niet uithuwelijken. Het gevolg zou zijn dat de dochters ongehuwd zouden blijven en daarmee door het leven zouden gaan als werkster bij andere families. Dit bericht bereikt Nicolaas. Op een nacht gooit hij 3 zakjes met geld door het raam naar binnen. De zakjes komen terecht op de grond maar ook een zakje in een schoen die onder het raam stond. Door dit verhaal wordt duidelijk waarom Sint iets in je schoen stopt en soms is dit een zakje chocolademunten. Drie kinderen waren verdwaald en konden, doordat het inmiddels donker was geworden de weg helemaal niet meer terugvinden. Bij een slager vragen ze onderdak en wat te eten. De slager laat het drietal binnen en vermoordt hen met een scherp mes. Daarna stopt hij de drie kinderen in een pekelton, zodat door het zout het vlees niet bederft. Zeven jaren zijn voorbijgegaan als Nicolaas bij de slager langskomt. “Open je pekelton”, zegt hij tegen de slager. Nicolaas roept God aan en steekt zijn hand in de ton en roept: “Sta op, kinderen”! De kinderen staan op uit de dood. Sinds die tijd staat Nicolaas bekend als kindervriend en beschermer van kinderen. Het lastige van dit verhaal is dat het vele honderden jaren later is opgeschreven. Nicolaas als bisschop van Myra had geen knechten en al helemaal geen zwarte pieten. Tegenwoordig wordt het Sinterklaasfeest in verschillende landen in Europa gevierd, zelfs in Amerika kennen ze Saint Nicholas. Daar hebben ze echter Santa Claus als Kerstman dat ze vieren tijdens het Kerstfeest. Ze vonden in Amerika dat het Sint Nicolaas feest te Katholiek was. Sinterklaas wordt tegenwoordig altijd vergezeld door een helper. Bij ons heet die helper Zwarte Piet. Sinds het begin van deze eeuw vinden steeds meer mensen dat Zwarte Piet moet veranderen omdat ze het rascistisch vinden dat hij zo zwart is. Die mensen vinden dat het nu net lijkt op slavernij. Daar was een blank iemand de baas en waren die zwarte mensen slaven die al het werk doen. Zij vinden dat het daar te veel op lijkt. Je ziet dan ook steeds vaker dat Zwarte Piet niet echt zwart meer is, maar meerdere kleuren heeft. (Roetpiet, Regenboogpiet, enz.) Anderen vinden dat Zwarte Piet gewoon Zwarte Piet moet blijven. Maar hoe de figuur van Zwarte Piet precies ontstaan is, verschilt van land tot land. Sint Nicolaas had vroeger geen knecht. Waar Zwarte Piet vandaan is niet precies bekend. In 1850 schreef een Amsterdamse onderwijzer (Jan Schenkman) een boek: Sint Nicolaas en zijn knecht. Daar dook Zwarte Piet dus op in een verhaal.

De naam zou ook kunnen komen van Piter, een Ethiopische wees, die slaaf was en door Sint Nicolaas was vrijgekocht. Na zijn vrijlating bleef hij uit dankbaarheid bij Sint Nicolaas om hem te helpen. Maar in de 17e en 18e eeuw hadden rijke Europese edelen ook vaak Moorse slaven in dienst en in Italië deden kleine jongetjes dienst als schoorsteenveger. Met hun roe veegden ze het roet uit het rookkanaal in hun zak. Misschien waren ze daardoor wel zo zwart.

De veteranen van de FC Oudewater krijgen al sinds de start van het seizoen de Zwarte Piet toegeschoven en ondanks alle goede bedoelingen van de leiding en de spelers, ook afgelopen zaterdag werd de wedstrijd verliezend afgesloten. De sympathieke opponent PKC is een oude bekende van de OVS-veteranen. Het was de tijd dat Jan den Butter onze eenzame spits was en uw correspondent nog zijn kunsten op de grasvelden vertoonde. Na afloop van de uitwedstrijd genoten we van de Indiase keuken. I.p.v. patat en frikandellen bestelden we bami met hete kip. Twee seizoenen geleden waren de Rotterdammers ook eens tegenstander in de bekercompetitie. Na afloop werd er door de PKC-ers geen bier gedronken, maar meegenomen cola met rum. Aan het eind van de middag waren de high fives en hugs niet van de lucht en de vets van OVS werden toen zelfs uitgenodigd voor een hindoestaans feest. Helaas was er onder de veteranen weinig animo om naar Kralingen te rijden.

PKC is een fusieclub en ontstaan in 1985. Pawan-Kemal dewaker Combinatie is ontstaan uit 2 clubs zoals blijkt uit de naam met als oprichtingsdatum 15 mei 1985. Rond het jaar 1975 was de stroom Surinaams Nederlanders naar Nederland groot door de aanstaande onafhankelijkheid van Suriname. Eenmaal hier moest men ook voetballen, omdat deze sport de volkssport in Suriname is. Dit vond in eerste instantie plaats in parken en vervolgens is toen het idee ontstaan om deel te gaan nemen aan de voetbalcompetitie van de KNVB. Door de cultuurverschillen en sterke band die er toen was heeft men besloten om eigen voetbalvereniging op te richten met een Surinaams karakter, immers wij trekken veel met elkaar op zonder het algemeen belang uit het oog te verliezen. Zo ontstonden er dus veel Surinaamse voetbalverenigingen in Rotterdam die allemaal begonnen op het gemeentelijke sportcomplex Laag Zestienhoven met elftallen op zowel zaterdag als zondag. Om een betere toekomst te waarborgen besloten Pawan en K.D. te fuseren in 1985 en hierdoor ontstond uiteindelijk PKC’85. Deze fusie heeft er toe geleid dat PKC’85 al na één jaar een complex in eigen beheer mocht betrekken. Door de aanstaande uitbreiding van het vliegveld verhuisden wij naar de Prinsenlaan in de deelgemeente Kralingen waar wij nog steeds gehuisvest zijn. Naast het voetbal heeft PKC’85 ook een maatschappelijke functie binnen de Hindoestaanse gemeenschap in Rotterdam, immers PKC’85 is een Sociaal Culturele Sportvereniging. Er worden het hele jaar door vele diverse activiteiten georganiseerd. PKC’85 ontvangt en bezoekt elk jaar wel enkele veteranenteams uit Suriname waardoor de band met Suriname ontzettend hecht is.

Om half 1 blies onze scheidsrechter Fred den Hollander voor de eerste maal en wij mochten de aftrap verzorgen. Deze spelhervatting zouden de rood-wit-blauwen nog tweemaal doen zodat na 90 minuten 0-2 op het scorebord te zien was. Tegenstander PKC is één van de 7 veteranenteams van de kleine voetbalclub, die verder slechts twee senioren teams heeft en vier jeugdelftallen. Vanaf het eerste balcontact liet PKC zien erg balvaardig te zijn en een groot deel van de eerste 45 minuten werden we van het kastje naar de muur gestuurd. De Rotterdammers waren voortdurend in het bezit van de bal, maar creëerden geen enkele uitgespeelde kans. Het is dat Sinterklaas al vroeg in ons land is gekomen anders hadden we met 0-0 kunnen rusten. Nu kregen de groen-witten hun 0-1 voorsprong via een slippertje van onze goalie Edwin. Na de thee tapten we uit een ander vaatje en wonnen we vele duels, waardoor we achterin wat lucht kregen en onze spitsen zowaar enkele mogelijkeden kregen om op gelijke hoogte te komen. Daarbij kreeg Pieter de grootste kans op een presenteerblaadje. Helaas miste hij dit buitenkansje. Terwijl PKC naar adem hapte vielen de eerste regendruppels omlaag en er stak een koude westenwind op. De voormalige Surinamers vonden elkaar steeds moeilijker en een stunt van de FCO leek in de maak. Helaas zou de Sint nog éénmaal uit de zak graaien en wegens een zeer ongelukkige actie van keeper Edwin belandde het leer via de paal en enkele lichaamsdelen in tegen het net: 0-2.