Afgelopen week was de week van de lentekriebels. Terwijl de lente officieel van start moest gaan, kregen we echter onverwacht nog een kleine Siberische beer op bezoek. Gelukkig was deze koude dip van korte duur. Als de vorst verdwijnt en het zonnetje voorzichtig tevoorschijn komt begint het te kriebelen in de natuur. Lentekriebels. Wat zijn lentekriebels en wat doen ze met ons?

Iedereen krijgt ze en er is bijna niemand die er niet blij van wordt. Lentekriebels zijn voor veel mensen niet alleen de bevestiging dat het voorjaar is begonnen, maar ook het signaal om het roer om te gooien en weer naar buiten te gaan. Vergeten is de lange winter, verdrongen zijn de dikke pakken sneeuw en de bevroren wegen.
De eerste zonnestralen van het voorjaar zijn vaak al genoeg om de lentekriebels te activeren. De zon schijnt krachtiger dan in de winter. Dankzij dit zonlicht wordt vitamine D aangemaakt in het lichaam. Vitamine D is belangrijk voor de productie van hormonen als serotonine en dopamine, die invloed hebben op het bioritme en het ‘geluksgevoel’ van mensen. Soms worden zo veel hormonen aangemaakt dat er zelfs sprake is van lichte euforie.

Er zijn ook mensen met voorjaarsmoeheid. Deze wordt niet, zoals de naam suggereert, veroorzaakt door het voorjaar, maar nog door de winter. Te weinig zonlicht en vitamine D maken mensen die veel binnen zitten moe en lusteloos.
Maar voor de meeste mensen geldt dat de lentekriebels ze een goed gevoel geven. Ze krijgen nieuwe energie en willen naar buiten om dingen te ondernemen. Na maanden in huis te hebben gezeten, is de frisse lucht een verademing.
In Canada kan niet alleen worden voorspeld dát mensen zich goed voelen, maar ook hóe goed ze zich voelen. Bio-meteorologen baseren hun dagelijkse verwachting op gegevens als zonlicht, temperatuur, windkracht, luchtdruk en luchtvochtigheid. Mensen zouden op hun best zijn bij droog en zonnig weer en een temperatuur van 20 graden.

In de lente, zo is onderzocht, ontstaan ook veel nieuwe relaties. De hormonen doen hun werk en versterken de emoties, waardoor mensen soms vlinders in hun buik voelen en een sterke behoefte krijgen aan menselijk contact. Men is meer ontspannen en staat open voor de gevoelens van anderen. Er is een groter verlangen om samen te zijn. Dit kan met een geliefde zijn, maar ook met een goede vriend of vriendin. Het voorjaar is dé tijd van het jaar om oude vriendschappen aan te halen. En waar kan dat beter dan op een gezellig terras in de voorjaarszon?
De vlinders in de buik worden versterkt door de geboortegolf onder dieren die overal om ons heen plaatsvindt. In de lente worden veel jonge beesten geboren en je moet wel van steen zijn om niet te smelten bij het zien van pasgeboren lammetjes in de wei.

Tot op hoge leeftijd hebben hormonen grote invloed op het gevoelsleven van de mens. Ook bij de veteranen is de komst van de lente goed te merken. Zo nam de leiding bij spits Kees een heuse metamorfose waar. De bonkige aanvaller maakte voor het eerst dit seizoen de 90 minuten vol en had na afloop van de derby tegen Sportlust nog zoveel energie over, dat ie bijna alle aanwezige dames bij de Super Saturday het hof wilde maken. Dit ontging bijna naamgenoot Cees niet. Ook hij wilde graag zijn charmes tentoonspreiden, maar had niet zoveel succes als de man met de onweerstaanbare glimlach en vroeg daarop aan man of the match Ignace of ie ook een paar CDA-folders kon krijgen. Net als vele Oudewaternaren was ook hij stiekem een beetje verliefd geworden op het kopstuk van de Christen Democraten. De hormoonhuishouding van het VVD/D66-raadslid Boreel was zelfs zo in de war, dat hij afgelopen woensdag vergat op zijn eigen VVD/D66 lijsttrekker te stemmen en gelukzalig het rondje van het CDA rood kleurde. Na afloop van de after-party in een Oudewaters café, sleepte hij een enorme boodschappentas folders mee naar huis. De volgende dag ontdekte zijn bevallige eega de tas en zag tot haar ontzetting enkele honderden portretten van de politieke concurrente. Enigszins verbouwereerd vroeg zij haar man om opheldering. In een opwelling verzon hij toen de smoes dat leider McManus van opwinding de hele week niet had kunnen slapen en hem om een folder had gesmeekt. Zelf durfde de ggl het niet te vragen zo vertelde Ignace en toen had de middenvelder van de vets maar een tas vol verkiezingsmateriaal meegenomen voor zijn leider en probeerde daarmee en passant in het gevlei te komen. Jaap zag de bui al hangen en vluchtte direct na afloop van de wedstrijd naar de Meent. Tegen zoveel hormoonoprispingen was hij niet bestand appte hij later in de avond. Toen hij na de rit van Woerden naar Oudewater bij de Schele brug afsloeg richting huis, ontwaarde de Koningszoon enkele dartele lammetjes in de weide. Met een noodgang racete hij de laatste honderd meters richting voordeur. Van opwinding kreeg hij de sleutel niet in slot en belde daarop minutenlang op de deurbel. Nadat zijn gade geschrokken de deur opende, sleepte hij haar terstond richting terras en wees – terwijl hij naar adem hapte – naar het prille dierengeluk in het gras. De flessen Montepulciano die daarna soldaat werden gemaakt misten ongetwijfeld hun uitwerking niet. Ook andere vets waren in lente-euforie uit bed gestapt. Zo had don Leo vanaf de morgenstond een enorme glimlach om de lippen. Zijn medespelers hadden later in de wedstrijd hun handen vol aan de aanvallers van de rood-witten en hapten regelmatig naar adem. Doch Leo niet. Hij barstte van de energie, zei hij na afloop in kleedkamer. Edwin – hij zou een cruciale rol spelen als keeper, maar daarover later meer – nam toen geagiteerd het woord. Wat was het geval. De avond ervoor was don Leo met een handvol spelersvrouwen aan de rol geweest. De dames hadden een kaartje kunnen bemachtigen van de rock-opera Jesus Christ Superstar. De echtgenoten vonden dit geen goede voorbereiding op de wedstrijd en lieten hun vrouwen daarom zonder hen naar sportzaal de Eiber gaan. Leo kreeg daar lucht van en vroeg of hij de dames mocht escorteren naar de voorstelling. De show kon weleens voor felle emoties zorgen zei hij en met zijn grote bijbel – en geschiedeniskennis zou de Wit de dames op de gepaste wijze kunnen opvangen.

Met veel bombarie plaatste hij zaterdagsmorgens vroeg een foto op Facebook, waar hij gretig met de vrouwen op poseerde. Natuurlijk was dit nauwelijks iemand ontgaan. Ook zijn vriend Edwin niet. De normaliter zeer evenwichtige en rustige reserve-keeper was zijn opspelende hormonen bijna 90 minuten de baas. Totdat hij vlak voor tijd in een vervelende situatie belandde. Een ogenschijnlijk ongevaarlijke bal – het stond op dat moment 2-3 voor de FCO – werd door Leo zachtjes terug geplaatst op Edwin. Op dat zelfde ogenblik keken de twee elkaar recht in de ogen. De lange Stalvord-zoon zag het gelukzalige smoelwerk van de player en terstond brak er iets bij hem. Vervolgens gleed hij zogenaamd uit over een loszittend kunstgrassprietje en liet het zachte rollertje expres langs hem heen gaan het doel in: 3-3. De twee ex-vrienden konden geen woord uitbrengen na deze exercitie en de bank met wisselspelers grepen van ontzetting naar hun hoofd. In de catacomben van Sportlust werd er aanvankelijk niet gesproken over het onverkwikkelijke incident. Toen echter de folders weer ter sprake werden gebracht door Ignace, kreeg don Leo weer praatjes. Met veel omhaal legde hij uit dat hem geen blaam trof en zo brokkelde de verdediger de vriendschap nog verder af. Gelukkig onderbrak aanvoerder Jan de pijnlijke situatie met een schijtlollige opmerking. Terwijl hij naar de ballenzak wees zei hij: “Kijk eens jongens, ik heb er spontaan een bal bij gekregen!” Gevat als ie is, lachte hij daarop als enige keihard om zijn eigen melige grap. Toch miste de opmerking zijn uitwerking niet, want plots werd er weer met veel bewondering gesproken over de drie mooie goals die wij hadden gemaakt.

En over de bloedvorm van Iggy. En natuurlijk over de twee goals die de boomlange spits van Sportlust met het hoofd maakte. Op weg naar de kleedkamer had de Woerdenaar gesmeekt of ie genoemd mocht worden in dit verslag. Hij kreeg daarop de hoon van zijn medespelers over zich heen, maar uw schrijver vond met name de eerste goal zo wonderschoon dat hij de speler beloofde zijn wapenfeiten te benoemen. Waarvan akte.

 

Om kwart voor drie betraden de veteranen met 14 spelers het fonkelnieuwe kunstgras op het hoofdveld Een op het oog prachtig kunstgazon. Fluweelzacht en geen zwarte korrels. Mooier én beter voor de gezondheid. Toch een zit er een smet aan het veld. Op honderden plekken lagen nl. plukjes gras los over het veld. Afijn, het kon ons nauwelijks deren. De zon was ondertussen de serotonine en dopamine komen versterken en toen de verloofde van Marco zich langs de lijn meldde, waren de mannen helemaal niet meer te houden. Na het eerste fluitsignaal kwam Oudewater dan ook goed uit de startblokken – we waren de smadelijke thuisnederlaag nog niet vergeten – en met 10 man werd Sportlust onder druk gezet. Slechts 10? Jazeker! Bij het doorgeven van de opstelling even daarvoor, hadden de eerder genoemde folders hun uitwerking niet gemist en zo had uw scribent lichtelijk beneveld per abuis de nog niet aanwezige Harold van Aart een plekje gegeven op het middenveld. Na de aanvulling tot 11 schrokken de buren wakker en namen het initiatief over van ons. Onze achterhoede moest scherp en alert blijven, want ook de opponent kwam als herboren uit de winterslaap. Ons middenrif werd op een gegeven moment totaal overlopen en het was dan ook terecht dat Sportlust de 1-0 liet aantekenen. Een puike voorzet van rechts werd prachtig in de kruising gekopt. Inmiddels was Fred naar de kant gestrompeld met een enorm paa(r)sei op z’n enkel, waardoor topscoorder en wisselspeler Martin de Waal zijn vertrouwde plek in de spits weer mocht innemen. De FCO ging niet bij de pakken neerzitten en zonder goed te spelen kregen we enkele goed mogelijkheden om de score gelijk te trekken. Ignace, hij was zoals gezegd goed op dreef, poeierde vanuit het niets vanaf een metertje of 25 de schitterende 1-1 binnen. De rood-witten schrokken hier niet van terug en schakelden een tandje bij. Door een dekkingsfout kon 2 meter lange spits van Sportlust erg gemakkelijk opnieuw met het hoofd scoren: 2-1. Ignace en Martin de Waal lieten het er niet bij zitten en na een prachtige snelle tegenstoot stond de 2-2 op het scorebord. Kees wilde niet achterblijven en had de overwinning veilig kunnen stellen door een kans voor open doel te maken. Jammer genoeg faalde hij opzichtig en Cees vroeg daarop laf om een wissel. Jaap en zijn maat zwichtten niet voor deze oncollegiale daad en gaven de v.d Stoktelg de kans zich te revancheren. Dit lukte wonderwel. Na een rush van Johan en een mooie voorzet, schoot Kees de 2-3 binnen. Met nog een kwartier op de klokken meldde Jan zich langs de lijn. “Wisselen!” “Ik ben helemaal leeg.” “Komt door de hormonen Jan.”, grijnsde Kees. Jeroen nam zijn plek over en deed dit zoals altijd soeverein. De Woerdenaren waren ogenschijnlijk verslagen. Tot aan het fatale moment in de slotfase. Inmiddels was Pieter in het veld gekomen voor de ook moe gestreden John v.d. Horst. De Montfoortenaar had ook erg last van kriebels, liet hij bij het verlaten van het veld weten. Hij wees naar zijn benen. De kleine v.d. Horst had vanwege de jeuk de hele wedstrijd met de scheenbeschermers over zijn sokken gespeeld. Volgend (paas)weekend zijn wij vrij van dienst.