De kern van het team van de Linschotenaren bestond uit 3 zeer snelle mannen: 7, 10 (captain) en 11, die door onze niet al te snelle spelers niet konden worden tegengehouden. Dat betekent, dat er op konditie toch veel meer getraind zal moeten worden…… En……Andre moet alles zelf doen, als coach, assistent-scheidsrechter, verzorgen, elftalleider. Petje af voor zo’n man! Het zou toch mooi zijn als hij wat meer hulp zou kunnen krijgen!

Na 10 minuten brak het snelle trio al door en de 0-1 was al weer geboren. Mitchell onderscheidde zich op het middenveld en Casper liep zich kilometers in het zweet (laatste telling 12,47 km). FCO werd door VVL gedegradeerd tot een counterploeg, hoewel we technisch meer in huis hadden, doch dat werd niet voldoende uitgebuit. Tim deed voorin goed zijn best, maar stond teveel op een eiland en Nick kon niet vaak de bal goed kwijt aan zijn maten. Alles ging wat loom en de focus was ver te zoeken. Een fraaie kopbal van de 10 leidde al gauw tot 0-2 en de angst voor de 2e helft was niet geheel onterecht.

En ja hoor: Linschoten had nog maar nauwelijks de thee of limo op en daar –na een kort dutje van onze defensie- lag de bal uit een mooie corner al weer in de touwen (0-3) van onze doelwachter. En de 0-4 liet ook niet op zich wachten, toen vervolgens uit een counter de 0-5 zich al aandiende. Toen was het kruit van de tegenstanders op; het leek wel of de 3 snelle voorwaartsen verdwenen waren; hierdoor werd 19.2 gespaard van een rampzalige uitslag…. Integendeel: FCO kreeg moed en begon aan een opmars. Tim liep met een maat zonder tegenstribbelen naar het vijandelijk doel. Tim –niet zelfzuchtig- gat een feilloze pass aan zijn maat en de niet te missen kans werd tegen de paal geschoten. Niet gek dat het publiek duidelijk aangaf, dat dit een ½ punt was, dus (1/2 -5)

Direct daarna –door goed samenspel van Nick en Tim werd er nog een regulier doelpunt gescoord en werd de eindstand 1 ½ -5 bereikt.
Verder niet veel te beleven en maar gauw vergeten.

Opa Leo