De eerste competitiedag na de coronastop moesten de veteranen van de FC Oudewater aantreden tegen Perkouw uit Berkenwoude.Berkenwoude is ontstaan in het hart van de Krimpenerwaard, als tweede generatie ontginningsnederzetting. De Krimpenerwaard is hier op zijn natst, het veen is hier op zijn dikst. Van systematische vervening is het in deze omgeving niet echt gekomen. Het veen was hier niet geschikt voor turfwinning, omdat het vermengd was met klei en houtresten. Er is slechts kleinschalig turf gebaggerd, getuige de brede sloten en de vele poelen in het polderland rondom het dorp. Het veenweidegebied is ontstaan uit moerasbos. In 1326 wordt er voor het eerst gesproken over Berkenwoude, dat toen nog Bercou werd genoemd. Het ligt in een veenweidegebied bij het Loetbos aan het veenriviertje de Loet. Berkenwoude hoort sinds 1985 tot de gemeente Bergambacht en sinds 2015 tot de gemeente Krimpenerwaard. Het dorp heeft 1750 inwoners. Berkenwoude  heeft heel lang een vrij geïsoleerd bestaan geleid. Het openbaar vervoer vanuit Gouda en Schoonhoven  stokte nl. aan de provinciale weg bij het dorp Stolwijk. De omgeving van Perkouw is een rijk vogelgebied en ook vissers kunnen hier hun hart ophalen.

FC Perkouw is in de kroeg geboren. Een aantal prominente inwoners (waaronder Piet Toes, een oom van uw schrijver )  besloten eerst met een enquête de meningen in het dorp te peilen. Daaruit bleek dat men wel wat voelde voor het idee. Op woensdagavond 23 augustus 1972 om 20 uur was het zover. De eigenaar van ‘t Voormalig Regthuis aan de Dorpsstraat had z’n deuren opengedaan voor iedereen die de oprichtingsvergadering van een plaatselijke voetbalclub wilde bijwonen.
De opkomst viel weliswaar een tikje tegen, maar de al zo lang sluimerende plannen werden die avond wel werkelijkheid. Zesendertig aanwezigen gaven zich op als lid. Dat was nipt, want de KNVB verlangde in die dagen minstens 35 officiële leden om een vereniging te accepteren. 11 Februari 1979 was een zwarte dag in de geschiedenis van Berkenwoude. Op een nacht vloog er een steen door de ruit van een voormalige lokale politicus. Het gerucht ging dat de aanslag was beraamd door een groep die zich PAF noemde en die de pleitbezorgers van een voetbalveld voor FC Perkouw waren. Het raadslid was  tegen de aanleg van een sportterrein in de gemeente Berkenwoude. De verdachten ontkennen tot op de dag van vandaag in alle toonaarden hun deelname aan de “aanslag”.

Voordat het sportcomplex Over de Wetering in gebruik werd genomen, werden alle wedstrijden op vreemde bodem gespeeld. Het kostte namelijk zoveel moeite om aan mensen uit te leggen dat bij een voetbalclub een voetbalveld hoort, dat de initiatiefnemers van de club beseften dat het best nog wel even kon gaan duren voordat het stadion in Berkenwoude open kon. Daarom vroegen ze voorlopig belet in Lekkerkerk, waar de plaatselijke voetbalclub juist een oud veld  had ingeruild voor een nieuwe accommodatie. Alles was daar oud, maar wel gezellig. Soms moest er zelfs een vrachtwagen zand komen om het veld bespeelbaar te maken. Na anderhalf jaar moest FC Perkouw weer weg, omdat de duivenvereniging geheel volgens de afspraken met de gemeente het schamele onderkomen opeiste. Zo kwam FC Perkouw bij vv Stolwijk terecht, waar het 1e z’n thuiswedstrijden mocht spelen. De overige ploegen speelden elke week uit.

Toen ene Dirk Both met ‘Berkenwoude ’82’ in de raad werd gekozen, ging hij met de  wethouder  en burgemeester naar Den Haag om voor een voetbalveld te pleiten. Daar kreeg de burgemeester uiteindelijk de opdracht mee dat het college positief aan de aanleg van een sportveld moest werken. Op donderdag 8 november 1984 hing er bij de familie Butter aan de Kerkweg in Berkenwoude een vlag uit met daaraan een bal. FC Perkouw kreeg, 12 jaar na zijn oprichting, eindelijk groen licht voor de aanleg van een sportveld.

Tegenwoordig heeft het clubje een heus kunstgrasveld en een keurige kantine waar het kleine clubje trots op mag zijn. De veteranen bestaan helaas niet meer en gaan tegenwoordig door met de lastige naam 35+ 1. Wij veranderden dit in FCO 36. Met nieuwkomers Wilfred van Groeningen en Jan van Dijk hebben we dit seizoen een selectie van 27 man. Toch was dit enorme aantal niet genoeg om de wedstrijd tegen de Perkouw te eindigen met 11 man. De vele trainingsuren  in de coronamaanden en zomer waren blijkbaar niet voldoende om fit aan de start te verschijnen. We togen weliswaar met 14 spelers naar de Krimpenerwaard, maar een een aantal opgelopen spierblessures deed ons eindigen met slechts 10. De opponent begon zonder sterspeler Denny Trouwborst, hij was – gelukkig voor ons – geblesseerd. De geel-zwarten hadden echter nog genoeg kwaliteit in huis om ons met een ruime nederlaag naar huis te sturen. Na een 20-tal minuten stond het al 2-0 en we vreesden voor een walk-over. Gelukkig herpakten de vets zich en waren de laatste 15 minuten van de eerste helft zelfs gelijkwaardig aan de tegenstander. Jammer genoeg werden de mogelijkheden (vooral via Martin de Waal)  niet benut. Na de thee begon Perkouw met hun sterkste opstelling en liet ons toen alle hoeken van de polder zien. Toch kregen wij via Marcel van Dam nog enkele schietkansen, die helaas geen doel troffen. Daarna  moesten Jan Eijkelestam, Edwin Stalvord en Marco Zwanenburg vanwege blessures uitvallen waardoor het een kansloze missie werd om nog aan te haken. Perkouw liet zien uitstekend te kunnen voetballen liep makkelijk weg naar 5-0. De score had nog veel hoger kunnen uitvallen, maar lat en paal redden ons meerdere malen. Man of the match werd Richard Karlas. Goede tweede Johan Kroon. Ook moet vermeld worden dat Martin de Waal een zeer zware middag had tegen zijn directe tegenstander. Aan alle kanten werd aan zijn shirt getrokken en vaak konden slechts harde charges hem stuiten. Gelukkig hield de lange Lekkerkerker zijn kale koppie erbij en liet zich niet provoceren. Klasse. Volgende week thuis tegen WDS om half drie.