Afgelopen woensdag mochten we weer eens stemmen in ons kleine landje. Volgens het CBS behoren we nog steeds tot de gelukkigste, rijkste en meest tevreden naties van de wereld. Dit terzijde.  De verkiezingen gingen niet over de onbekende dames en heren die  op de achtergrond onze infrastructuur en leefklimaat met hart en ziel proberen te verbeteren, maar om de macht in het Haagse. De verkiezingen werden trouwens onterecht gedomineerd door het item klimaat. Het klimaat en de energietransitie zijn  zeer belangrijk issues en of deze terecht of onterecht zijn, hoort m.i. thuis in de Staten Generaal en niet in de Provinciale Staten. Dat de macht van het huidige kabinet op het spel stond, was natuurlijk evident. Forum Voor Democratie haakte daar via hun voorman Thierry Baudet gewiekst en uiteindelijk glorieus op in. Zijn meest herhaalde uitspraak in deze was natuurlijk dat het klimaatverdrag ons slechts 0,00007 graden Celsius winst zou opleveren. En dat het ons 1000 miljard Euro zal gaan kosten. Een gouden vondst: nadat de uitslag was bekend gemaakt, was hij de grote winnaar van de race om de macht. In de kleedkamer van de veteranen zijn de verkiezingen al wekenlang een hot onderwerp. Was   de teneur van de discussie aanvankelijk zeer vriendelijk te noemen, afgelopen zaterdag liepen de gemoederen hoog op. De charismatische leider Baudet is in korte tijd zeer populair geworden onder de oudste FCO-voetballers. Uw schrijver – een nazaat van socialist, vakbondsman en PvdA-coryfee Cornelis v.d. Klis en een kleinzoon van vakbondsman én oud-raadslid van de SDAP/PvdA Johannes Prins – kon dit niet over zijn kant laten gaan. Felle disputen waren het gevolg. Het discourt werd vooral geleid door CEO’s  de Wit en van Vliet, door ski-leraar Zwanenburg en bedrijfskundige v.d. Velde. Op de achtergrond, doch niet minder dominant, zorgde v.d Stok voor het nodige vuurwerk. “Waar heb jij op gestemd leider?”, vroeg Zwaan na afloop van de 1-3 nederlaag tegen Be Fair. “Christen Unie.”, was het antwoord. In plaats support te krijgen van den Butter, antwoordde hij: “Veel te links!” “Ik blijf bij het CDA.” De overige veteranen keken uw correspondent vol ongeloof aan. Ondertussen grijnsde Leo de Wit als een breedbekkikker. Met een beetje fantasie was de gelijkenis met Baudet – qua uiterlijk – best treffend.

Inmiddels was de aanvangstijd voor de wedstrijd aangebroken en samen met scheidsrechter Harold van Aart brachten we via een minuut stilte een bewijs van eer aan de omgekomen slachtoffers van het tramdrama in Utrecht.  De wedstrijd begon voorzichtig. Van beide zijdes. FCO begon met een voorhoede bestaande uit Cees den Butter en Martin de Waal. Martin voor een vrije rol en targetman. Cees voor zijn beruchte loopacties. De geniale vondst pakte uitstekend uit. Alsof zij al jaren samen hadden gespeeld. Het is dat zij slordig om gingen met de geboden kansen, anders had de uiteindelijke 1-3 nederlaag wellicht niet op het scorebord gestaan. Ook was scheids van Aart niet helemaal op onze hand. Althans volgens een flink aantal spelers.

Zo hadden we een penalty moeten krijgen wegens het onderuit halen van de Waal. We hadden dan  waarschijnlijk via  dan verkregen voorsprong van 2-1 naar een derde overwinning toegespeeld. De Waddinxveners kregen trouwens wel een strafschop voor een lichte overtreding. Uiteindelijk waren de gemaakte fouten van de spelers vele malen talrijker dan de vermeende fouten van Harold. Keeper Martin van Vliet stopte echter de penalty. Be Fair maakte toch de 0-1 middels een afstandsschot. Nadat we verdiend gelijk maakten, drongen de Waddinxveners flink aan. FCO maakte  in de tweede 45 minuten toch  een onverwachte, maar welverdiende gelijkmaker. Het zou wellicht de eindstand hebben betekend, maar een goed genomen hoekschop werd vakkundig door Be Fair ingekopt (1-2). Het doelpunt werd geheel toegeschreven aan uw schrijver/lijnsman. Deze zou volgens de sterk fulminerende v.d. Stok en de Bruijn hebben gefaald bij het gebruik van de vlag. De spirit was er meteen uit. De opponent antwoordde direct: 1-3. Een prachtige vrije trap werd buiten bereik van de goed keepende van Vliet in de winkelhaak gekruld. Inmiddels was de assistent-scheidsrechter zijn vlaggetje kwijt geraakt. Na een flink dispuut met enkele verdedigers vond hij het noodzakelijk het voorwerp ver van zich te werpen. Na een kort therapeutisch intermezzo met enkele omstanders hervond de geagiteerde en gebruskeerde grensrechter weer zijn modus terug en wilde zijn taak afmaken. Helaas had toen al  het eindsignaal geklonken en een nieuwe nederlaag was ons deel. In kleedkamer 6 sprak de beschadigde en gedemoniseerde lijnsman over de faux pas, die door hem zou zijn gemaakt. Om de gemoederen niet verder te laten oplopen, gaf hij de fout deemoedig toe en sprak het mea culpa uit. Leo grijnsde en vond niet zo zeer het toegeven van de fout moedig, maar met name van de  deftige term mea culpa van hoog gehalte. “Je moet de politiek ingaan! “, lachte hij mij toe. Vervolgens citeerde de Wit vele minuten uit de rede van Baudet. Met licht trillende stem en met een lascieve blik keek  hij de spelers aan. Ademloos en met de monden wijd open luisterden de veteranen naar de groteske, verbale onzin. Uw schrijver ontplofte bijkans en eiste met stemverheffing het woord. “Zal ik jullie eens uit de doeken doen wat die grote balonnen met gebakken lucht daadwerkelijk betekenen?” De vermoeide  koppies draaiden terstond de andere kant op. “Neem bijvoorbeeld eens de volgende uitspraak van Baudet”: “Net als al die andere landen van onze boreale wereld worden we kapot gemaakt door de mensen die ons juist zouden moeten beschermen. We worden ondermijnd door onze universiteiten, onze journalisten. Door mensen uit de kunstwereld die worden onderhouden middels subsidies. Maar vooral worden we ondermijnd door onze bestuurders.” Letterlijk betekent boreaal: noordelijk. Naar Boreas, de Griekse god van de noordenwind. Baudet wil terug naar een boreale wereld. Dat is een beeld van een Europa vóór de grote immigratiestromen. Mussolini (Italiaanse fascistische leider) gebruikte de term ook. Evenals de  Franse politicus Jean-Marie Le Pen. Le Pen heeft het over de ‘boreale as van Gibraltar naar Vladivostok’.

Wat daarboven ligt, is het zuivere oer-Europa. Het is voor rechts-nationalisten een manier om het over de superioriteit van het Arische ras te hebben zonder die termen te gebruiken. Baudet weet als hoogopgeleide precies wat de connotatie is bij het gebruik van deze termen. Ook is het opmerkelijk hoe hij alles en iedereen over één kam scheert. De media. De elite. De machthebbers. Etcetera, etcetera. Volgens de protegé van hoogleraar Paul Cliteur en volgens ingewijden de grote man achter FVD, wordt de ganse media gedomineerd door “de linkse kerk”.

Daarnaast  laat graag zien Baudet  dat hij een erudiete, filosofische politicus is. In zijn speech had ie het over de uil van Minerva. De bekende Duitse filosoof Hegel gebruikte de volgende term om de betekenis van de uil aan te geven. “Die Eule der Minerva beginnt erst mit der einbrechenden Dämmerung ihren Flug.”
De uil van Minerva begint pas bij het aanbreken van de avondschemering haar vlucht. Oftwel, als een gebeurtenis geschiedenis is geworden krijgt men pas het inzicht. Wij in het Oudewaterse zouden zeggen: achteraf is een koe in zijn kont kijken.

“Wij hebben ijstijden overleefd, mamoeten gevloerd, wij zijn de dragers, de erfgenamen van de grootste beschaving die ooit heeft bestaan.” Nog een uitspraak van de geboren Heemstedenaar. De superioriteit en het etnocentristische denken druipt er vanaf. Alsof er geen hoge beschavingen zijn geweest in Amerika bijv. van Inca’s en Maya’s. Beschavingen die wij planmatig hebben leeggeroofd, uitgemoord en vernietigd. Alsof de oude Chinezen niet vele uitvindingen hebben gedaan – o.a. – de boekdrukkunst, die vele honderden jaren eerder hebben plaatsgevonden. Onze rijkdom en welvaart hebben de erfgenamen van Baudet zorgvuldig opgebouwd door vanaf 1600 de zgn. derde wereld zorgvuldig  en te onderdrukken en leeg te stelen.  De leider van de FVD heeft een blauwe maandag geschiedenis gestudeerd en wil aan zijn volgelingen laten zien, dat ie ver boven het klootjesvolk staat.

Een ander opmerkelijk citaat uit zijn rede is de strofe waarin ie aangeeft hoe de elite onze beschaving om zeep helpt: “Onze bestuurders hebben een manie, die vergelijkbaar is met de doodscultus op Paaseiland.” De mensen op Paaseiland waren kannibalen. Ze waren kannibalen tot het christendom werd ingevoerd. Daarvoor hadden ze al heel wat mensen opgegeten. Er waren ook feesten voor de kannibalen, maar vrouwen en kinderen mochten bijna nooit komen. Sommige mensen vonden de tenen en vingers het lekkerst. De bewoners die opgegeten werden, werden eerst opgesloten in hutten totdat ze geofferd werden aan de goden. De mensen aten andere mensen vanwege de godsdienst, maar ook vanwege wraak of omdat ze gewoon zin hadden in mensenvlees. Op deze manier ontstonden er weer nieuwe vijanden. De mens was het enige grote zoogdier. Ze waren zo gemeen dat ze moesten zeggen tegen de familie van de gene die is opgegeten te zeggen: je vlees zit tussen mijn tanden. Dat was een soort ritueel. En de familie van degene die is opgegeten, probeerde dan vaak  de kannibalen  te vermoorden. Paaseiland is trouwens een Polynesisch eiland in de Stille Oceaan. Rapa Nui, zoals het eiland echt heet, betekent Grote Rots. Baudet vervolgt zijn tirade over de bestuurders:  “Een masochistische ketterij, dit geseculariseerde zondvloedgeloof, dat zich meester heeft gemaakt van onze bestuurders.”  Tja, weer zo’n Wikipedia-wijsheid. Als men het vroeger over een instortende beschaving had, werd meestal verwezen naar het oude Rome, maar dat komt Baudet niet goed uit, want dat is de bakermat van onze beschaving. Daar komt nl. zijn uil van Minerva vandaan.  Dus haalt Baudet  er een andere, kleine, zeer insignificante beschaving bij om zijn holle pathos kracht bij te zetten. We zullen de seksistische uitspraken over vrouwen hier maar even buiten beschouwing laten.

Het was inmiddels half vier en de meeste spelers zaten ondertussen al een tijdje aan de stamtafel aan het bier. Na de laatste woorden waren uitgesproken bleek alleen Leo nog aanwezig te zijn in de kleedruimte.  Hij was niet gebleven om de inhoud van de retoriek, zei hij in de gang aangekomen. Nee, de Wit moest toegeven dat zijn leider McManus dé meester was in het gebruik van Wikiwijsheid. Waarvan akte.